احسان پیری- رئیس هیات مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان ایران
رهبر معظم انقلاب سال 1400 را به نام «تولید، پشتیبانیها، مانعزداییها» نامگذاری کردند. از سال قبل تاکنون اگر چیزی در شرایط عمومی کشور تغییر کرده باشد، افزایش اهمیت رشد تولید و خلق ارزش افزوده پایدار در نظام اقتصادی کشور بوده و اگر درسی از سال 99 گرفته باشیم این نکته است که شکوفایی تولید در ایران، نیازمند رفع موانعی مانند سیاستهای رفاهی نسنجیده، عدم شفافیت و توزیع رانت است که موجب کاهش کیفیت فضای کسب و کار کشور شده است.
اگر نگاهی اجمالی به شعارهای انتخاب شده از سوی رهبر معظم انقلاب برای سالهای اخیر داشته باشیم، میبینیم که ایشان با بیان این شعارها، عملا در راستای فرهنگسازی حکمرانی اقتصادی و سیاسی و اجتماعی در ایران برای افزایش تولید و بهرهوری تلاش کرده است که این فرهنگ باید در بخشهای مختلف ساختار حکمرانی در قالب احکام و مکانیزمهایی جهت تسهیل راهبردی، تجسم پیدا کند.
ایشان در تمامی صحبتهاشان به ویژه بعد از بیانیه گام دوم، بارها تکرار کردهاند که مدیریت این نوع الگوی اقتصادی و حکمرانی برای افزایش تولید، نیاز به جسارت دارد و این جسارت در جوانان نهفته است. همانطور که ایشان در بحث انتخابات هم بیان کردهاند، خواه ناخواه دولت ایران امروز باید بدنه جوانی داشته باشد که در شرایط سخت بتواند تصمیمگیری کند و شجاعت و جسارت مدیریت را داشته باشد.
در شرایط فعلی، رشد اقتصادی، اساسیترین و در عین حال، بحرانیترین عامل در خلق قدرت و امنیت ملی و رفاه اجتماعی است و قربانی کردن آن در پای هر مصلحت و ملاحظهای، موجب وارد شدن آسیبهای کلان به منافع راهبردی ملت و کشور میشود و رهبر نیز این تاکید را داشتهاند که باید از جناحگرایی و حزبگرایی کوتاه بیاییم و همگی در مسیر رشد و اعتلای نظام اقتصادی کشور گام برداریم.
رشد اقتصادی پایدار، اولویت نخست بیچون و چرای ملت و کشور است. یعنی پای درد دل هرکس که بنشینید، این از اولین اولویتهای ساختار فکری او خواهد بود. درواقع هر مدیر، مسئول و سیاستگذار با وجدان و وطندوستی، باید مسیر رشد تولید و خلق ارزش افزوده پایدار را در راهنمایی و جهتدهی تصمیمات و اقدامات خود قرار دهد.
حمایت از تولید یا به بیان دیگر قرار گرفتن همه نیروهای سیاسی و اجتماعی کشور پشت جبهه رشد اقتصادی پایدار به این معناست که باید اولویت، مصلحت و اثربخشی هر سیاست و اقدامی را با معیار تاثیر آن بر رشد پایدار سنجید، یعنی هر گونه حرکتی را باید منتج به محصولی کرد که در آن، شرایط اقتصادی کشور در نظر گرفته شده است و به اشتباه تصور نکنیم که مقصود از حمایت این است که دوباره توزیع رانت و ایجاد امتیازات ویژه برای گروههای خاص و از این نوع مسائل داریم که در سالهای گذشته شاهد بودیم.
امیدوارم تجربههای تلخ و شیرین سال 99 و درسهای زیادی که در این سال از تلاشهای عمدتا ناموفقمان در احیای اقتصاد ملی گرفتهایم، چراغ راه تصمیمگیریها و اقدامات ارزشآفرین و موثر در تحقق رشد اقتصادی پایدار در سال 1400 باشد.
در همین رابطه بخوانید: