رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران، از صدور آییننامههای مختلف از سوی وزارت صمت که موجب سردرگمی تولیدکنندگان میشود، انتقاد کرد.
به گزارش روابط عمومی خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان ایران به نقل از فارس، عبدالوهاب سهلآبادی گفت: مهمترین خواسته ما این است که دولت و سازمانها کاری به کار تولیدکنندگان نداشته باشند، تولیدکنندگان ایرانی قوی، با علم و دارای شعور هستند و کسانی که در این شرایط سخت تحریمی توانستهاند روی پا بایستند، بسیار باانگیزه هستند. در شرایطی که تولید با بحران مواجه بوده و راههای صادرات بسته است، تولیدکننده همچنان تولید میکند و حتی صادرات هم دارد.
وی ادامه داد: تولیدکنندگان در ابتدای سال ۹۹ که کرونا آمد، کاری کردند کارستان و کسی از آنها تشکر نکرد. بسیاری از خطوط تولید تغییر پیدا کرد و در خدمت سلامت جامعه قرار گرفت، ماسک و مواد ضدعفونیکننده تولید کردند. شرکتهای دانشبنیان، خطوط تولید قدیمی را تغییر دادند و در خدمت سلامت جامعه، محصولات سلامتمحور تولید کردند.
سهلآبادی یادآور شد: البته کارگران هم نقش مهمی داشتند و از جان و دل مایه گذاشتند، اما دولت از کارگران حمایت نکرد، باید بیمه بیکاری به کارگران بیکار داده و از واحدهای تولیدی حمایت میشد، در حالی که حتی ریالی به واحدهای تولیدی و به کارگران غیربیمهای کمک نشد. در حالی که به خاطر کرونا و تعطیل شدن خطوط تولید، در بیمه کارگران وقفه ایجاد شد، کسی به کمک کارگران نیامد.
او ادامه داد: با وجود همه مشکلات تولیدکنندگان به ادامه کار پرداختند، به ویژه در صنعت پتروشیمی، فولاد و مصالح ساختمانی بسیار موفق بودند، همچنین تأمین ماشینالات و تعمیر بسیاری از قطعات و دستگاهها توسط صنعتگران داخل انجام شد، اما بانکها در طرف دیگر بیشترین آسیب را به تولید وارد کردند.
وی با بیان اینکه بانکها با بهرههای بالا به تولید، آسیب رساندند، افزود: تولیدکنندهای که به خاطر مشکلات با اقساط عقبافتاده بانک مواجه شده بود، بانکها دیون او را به روز کرده و نرخ سود بانکی یکباره از ۱۴ درصد به ۱۸درصد و یا ۲۴ درصد افزایش یافت و در حالی که بانکها اعلام میکردند تسهیلات به تولیدکنندگان پرداخت کردهاند، اما تسهیلات جدیدی در کار نبود، فقط اقساط معوق واحدهای تولید را با نرخهای بالا به روز کردند.
رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران گفت: سازمان مالیاتی در بدترین شرایط تولید در سالی که به نام جهش تولید نامگذاری شده بود و باید همه تغییر پیدا میکردند تا به تولید کمک کنند، تراکنشهای مالیاتی و ارقام مالیاتی سنگین برای تولیدکنندگان در نظر میگرفتند. درواقع شوکهایی که از سوی تأمین اجتماعی و مالیات و همچنین بانکها به تولید وارد میشد تولید را با مشکل مواجه میکرد.
وی در عین حال گفت: تولید کنندگان داخلی در جنگ سخت اقتصادی با وجود اینکه هیچ کمکی از دولت دریافت نکردند، اما خوشبختانه جانانه ایستادند و به ادامه تولید پرداختند. قرار بود ۳۰درصد منابع هدفمندی یارانهها برای کمک به تولید اختصاص پیدا کند با وجود اینکه این قانون وجود دارد، تا کنون ریالی از منابع هدفمندی به تولید ندادهاند و تولیدکننده حق دارد شکایت کند. هیچکس به تولیدکننده کمک نکرد، در حالی که تولیدکنندگان ما بیشتر از زمان جنگ تحمیلی ایستادند و خطوط تولید را سرپا نگه داشتند.
وی گفت: بسیاری از کالاهای تولیدکنندگان داخلی در گمرک بود و اجازه ترخیص داده نمیشد، اما با هزار زحمت مواد اولیه و کالاها ترخیص میشد.
سهلآبادی اظهار کرد: نمیتوان گفت تحریم اثر نداشته است. تحریم مشکلات زیادی برای تولیدکننده به وجود آورد، اما تولیدکنندگان ما به عنوان رزمندگان عرصه اقتصاد و تولید تحمل کردند و با مشکلات مبارزه کردند. با این حال در دو سه سال اخیر آییننامههای مختلف از طرف وزارت صنعت صادر میشد که تولیدکنندگان را دچار سردرگمی میکرد.
او با بیان اینکه رئیسجمهور در یک سخن بدون مطالعه گفت معادنی که نیمهکار ماندهاند را به کسانی دیگر بدهیم، اضافه کرد: افرادی که در معادن سرمایهگذاری کردهاند، ساختمان ساخته و تجهیزات وارد کردهاند، اما به دلیل اینکه ماشینآلات دچار مشکل شده و در حال حاضر حتی ماشینآلات دست دوم با چندین میلیارد تومان باید تهیه شوند، در حالی که بانکها کوچکترین تسهیلاتی نمیدهند. مگر میشود ما معادن را از دست این افراد بگیریم و به دیگری بدهیم؟
وی گفت: معدنی که مشکل داشته باشد حتی اگر به افراد جدید بدهیم، مشکلش حل نمیشود، در حال حاضر بانکها محل کار و معدن را به عنوان وثیقه وام قبول نمیکنند، بنابراین حتی اگر بهرهبردار معدن عوض شود باز مشکل حل نمیشود.
سهلآبادی ادامه داد: دولت برای بهرهبرداران معدن یکباره حق مالکیت و حقوق دولتی معادن را ۳۰۰ درصد افزایش داد و ۳ برابر کرد در حالی که برای ماشینآلات معدنی هیچگونه تسهیلاتی نمیدهد و اکثر ماشینآلات معدنی فرسوده هستند.
رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران گفت: معدنکاران وقتی دیدند که بانکها به کمک آنها نمیآیند، دور هم جمع شدند تا خودشان مشکلات را حل کنند، بنابراین تصمیم گرفتند، از طریق بازار سرمایه اقدام به تأمین مالی کنند.
وی گفت: کدام واحد تولیدی میتواند سود ۳۰ درصدی داشته باشد تا بتواند هزینه بهره بانکی را با جرایم و دیرکرد که بیش از ۳۰ درصد میشود، بدهد.