آرمان خالقی- عضو هیات مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت
یکی از موضوعات مهم که سرفصل مشکلات تولید شناسایی شده، نقدینگی است. بنابر نظرسنجی‌ها تامین نقدینگی اهمیت بالایی برای واحدهای تولیدی دارد.
موضوع دومی که برای تولید اهمیت دارد، حل مشکلات محیط کسب و کار است. در بهبود فضای کسب و کار که خود یک سرفصل است، موضوعات زیادی از جمله بروکراسی اداری، مالیات، صدور مجوزها و تامین اجتماعی، قراردادها، قوانین و مقررات حاکم بر کسب و کارها مانند قانون تجارت، قوانین بانکی، نحوه دریافت تسهیلات و سایر موضوعات برون‌بنگاهی وجود دارد.
از سوی دیگر بهبود روابط بین‌المللی باعث می‌شود مواد اولیه با کمترین مشکل تامین و صادرات و واردات و مبادلات پولی با سهولت انجام شود.
امروز کشور به یک فضای امن اقتصادی با ثبات و برنامه بلندمدت نیاز دارد. دولت آینده باید سهم و نقش بخش خصوصی در اقتصاد را به رسمیت بشناسد. بر اساس قانون اساسی، اقتصاد ایران به سه بخش دولتی، خصوصی و تعاونی تقسیم شده است، اگر بخش خصوصی و تعاونی را غیر دولتی در نظر بگیریم، این دو بخش باید در تصمیم گیری‌های دولت مشارکت فعال داشته باشد نه اینکه دولت برای آن‌ها تصمیم بگیرد. اگر دولت آینده بدنه خود را کوچک کند موفق خواهد بود، اما با این خدم و حشم و تشکیلات عریض و طویل، هزینه‌های مدیریتی دولت و هزینه‌های مربوط به کشورداری و حکمرانی در کشور بالا است.
با فرض اینکه منابع مالی کشور همین است و نمی‌خواهیم دولت با خلق پول، موجب تورم شود، نیاز به نقدینگی باید کاهش پیدا کند. بنابراین باید هزینه‌ها کاهش پیدا کند، گردش پول تنظیم شود، ریسک سرمایه‌گذاری کاهش یابد و به فکر منابع مالی غیربانکی باشیم. برای مثال شرکت‌های سرمایه‌گذاری و تهاتر مالی بین بنگاه‌ها تقویت شود.
راه دیگر برای استفاده از روش‌های تامین نقدینگی غیر بانکی، تقویت و ثبات بورس است. در چنین شرایطی مقدار نقدینگی تغییر نمی‌کند، اما هدفمند می‌شود. برای مثال اگر گردش مالی شرکت 3 ماه طول می‌کشد، در صورت تنظیم شدن مناسبات و بروکراسی اداری و پرداخت به موقع بدهی‌های دولت، زمان این گردش مالی ممکن است به یک ماه برسد و قدرت مالی بنگاه‌ها افزایش پیدا می‌کند. بنابراین راهکار، خلق نقدینگی نیست، بلکه با مدیریت منابع مالی کشور و تغییر روابط اقتصادی، می‌توان نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی را تامین کرد.