این روزها دغدغه های ریز و درشت و مشکلات ناشی از آن نه تنها شادی و نشاط را از ما گرفته بلکه برخی از این دغدغه ها ، زندگی خانواده های زیادی را فلج کرده است. به صورتی که بسیاری از مردم به دنبال روزنه ای برای رهایی از این مشکلات و دغدغه ها هستند.
به جز مسائل اقتصادی و فرهنگی موضوعاتی مانند عدم توسعه‌یافتگی، نبود زیرساختها و بسترهای مناسب در کشور، هدر رفت استعدادها و پتانسیل‌های ناب کشور، مشکلات جامعه مدنی و تلاش‌هایی برای حل و فصل آن‌ها و … شاید مهم‌ترین موضوعات از دریای بزرگ دغدغه‌های مردم ایران باشد که در محاوره‌های عمومی به آن اشاره می‌شود.
یکی از مشکلات اساسی جامعه امروز ما تفاوت اولویت‌های اکثریت مردم با بخش قابل‌توجهی از مسئولان کشور است ، به گونه‌ای که گویا آن‌ها که در مقام تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی و تعیین تکلیف سرنوشت کشور هستند اولویت هایی را تصویب می نمایند که برای بسیاری از افراد جامعه قابل درک نیست این که کشور نیازمند امنیت و قدرت است حرفی نیست و این‌که باید دورنمای روشنی را در اختیار نسل بعد قرار دهد امری کاملاً مسلم است اما در بسیاری از موارد شاهدیم که نوع صحبت و رفتار مسئولین به گونه‌ای است که گویا آن‌ها دغدغه‌ها و یا برنامه‌هایی دارند که چندان برای جامعه ملموس نیست.
این‌که ما پروژه‌های پرخرجی را افتتاح کنیم ولی نتوانیم از آن برای رفاه بیشتر مردم استفاده کنیم، این‌که ما مرتب توان تولید انرژی کشور و استخراج نفت و گاز را افزایش دهیم و درعین‌حال هیچ برنامه‌ای برای کنترل مصرف و اتلاف انرژی نداشته باشیم، این‌که ما طرح‌های بزرگ چند هزار میلیاردی را افتتاح کنیم و درعین حال مشاغل خرد و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زودبازده و اشتغال‌زای تولیدی دچار مشکل باشد و افراد فراوانی در جامعه جایی برای کار کردن پیدا نکنند، این که همچنان بخش اعظم صادرات کشور مواد خام و یا مشتقات نفت است و در کنار افتتاح پروژه‌های بزرگ، بسیاری از اولویت‌های زیست‌محیطی را زیر پا بگذاریم…. همه و همه نوعی تعارض و تناقض در نظام تصمیم‌گیری را نشان می دهد .
یعنی گویا مسئولان ما افق‌های بلندی برای آینده کشور ترسیم کرده‌اند که نیازمند سرمایه‌گذاری‌های عظیم است درحالی‌که بخش اعظم جامعه دغدغه‌های بسیار مهم تری برای زندگی امروز خود دارند.
قاعدتاً مسئولین ما باید به دغدغه‌ها و نگرانی اساسی جامعه توجه کنند اما این‌که چرا توجه نمی‌کنند شاید به این علت باشد که اصولاً دردهای مردم را آن طور که مردم حس می‌کنند آن‌ها احساس نمی‌کنند و این درد بزرگی است .
به امید روزی که درد مردم و مسئولین یکی باشد .
