البته گاه اکثر این کالا‌‌‌ها در بازار سیاه به‌وفور موجود است و چند برابر قیمت‌های مصوب به دست تولید‌‌‌کنندگان و مصرف‌کنندگان می‌‌‌رسد. قیمت این کالا در اردیبهشت ۹۸ و در اواخر دولت قبلی حدود ۷۰۰تومان و عرضه و تقاضای آن برابر و قیمتش منطقی بود، اما الان نرخ این کالا حدود ۱۳‌هزار تومان در بورس‌کالا (افزایش ۱۷۰۰درصدی) و ۵۰‌هزار تومان در بازار آزاد (افزایش ۷هزار درصدی) است و این درحالی است که عرضه و تقاضای کالای یادشده برابر است، اما ظاهرا منافع برخی‌‌‌ها در این است که با عرضه محدود و رانتی، بازار سیاه ایجاد کنند که متاسفانه این معضل باعث افزایش قیمت تمام‌شده محصولات تولیدی شده است.

این قبیل کالاها زیاد هستند؛ ازجمله خودرو، لاستیک، گوشت قرمز، مرغ، محصولات پتروشیمی‌‌‌ها و پالایشگاه‌‌‌ها و… . ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا با واردات و صادرات امکان‌‌‌پذیر است؛ به شرطی که تصمیم‌گیرندگان و سیاستمداران بخواهند.

تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان گرفتار بی‌‌‌کفایتی تصمیم‌گیرندگان شده‌‌‌اند. سازمان حمایت از تولید‌‌‌کنندگان و مصرف‌کنندگان، شورای رقابت، سازمان تعزیرات و… نتوانسته‌‌‌اند به رسالت خود که همانا تنظیم قیمت‌هاست عمل کنند و گویا این سازمان‌های عریض و طویل با کلی خدم و حشم فقط و فقط نمایشی هستند و گاهی وقت‌‌‌ها جریمه کردن برخی از متخلفان و رسانه‌‌‌ای کردن آنان دیده می‌شود که تاثیر چندانی هم نداشته است، چون سود متخلف خیلی بیشتر از مقدار جریمه بوده و هیچ‌وقت بازدارنده نبوده است. سیاست قیمت‌گذاری دستوری در خیلی از کشورها با شکست مواجه شده است.